تاثیر تمرینات ذهنی و جسمی برنامه ریزی شده بر کفایت دیالیز بیماران همودیالیزی در بیمارستان های نظامی

مقدمه: همودیالیز یکی از روش‎های درمان جایگزین کلیه در بیماران مبتلا به مرحله انتهایی بیماری کلیوی می‎باشد. با وجود درمان منظم همودیالیز، بیماران همچنان از مجموعه‎ای‎ از علایم تحت عنوان سندرم اورمی رنج می‎برند بطوری که عدم کفایت دیالیز یکی از اصلی ترین عوامل مرگ و میر در این بیماران است. هدف از این پژوهش تعیین تاثیر تمرینات ذهنی و جسمی حین دیالیز بر کفایت دیالیز بیماران همودیالیزی بود. مواد و روش‎ها: در این کارآزمایی بالینی، 66 بیمار همودیالیزی با روش تخصیص تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه شاهد و آزمون قرار گرفتند. گروه آزمون توسط کارشناس ارشد تربیت بدنی تحت آموزش تمرینات برنامه ریزی شده حین دیالیز به مدت 2 ماه، برای دو جلسه در هفته قرار گرفتند. میزان کفایت دیالیز با استفاده از فرمول Kt/v، قبل، یک ماه بعد و دو ماه بعد از مداخله اندازه گیری و با یکدیگر مقایسه شد. اطلاعات با استفاده از نرم افزارSPSS18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‎ها: میانگین کفایت دیالیز قبل از مداخله 0/27± 1/22 بود. میانگین کفایت دیالیز قبل و بعد از مداخله در گروه آزمون به ترتیب (0/17)1/12 و (0/28)1/31 (0/001=P) و در گروه شاهد به ترتیب (0/31)1/32 و (0/30)1/31 (0/45=P) بود. نتیجه گیری: تمرینات جسمی و ذهنی حین دیالیز به عنوان یک روش درمانی مکمل به دلیل عدم گرفتن وقت اضافی از بیمار، کم هزینه، ساده، قابل اجرایی و انعطاف پذیر بودن جهت افزایش کفایت دیالیز و بهبود کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی توصیه می‎گردد.